گاز مونواکسید کربن یک گاز بی‌رنگ بی‌بو و سمی است که حاصل از سوختن گازهای فسیلی می‌باشد. در اثر کمبود گاز اکسیژن در محیط در هنگام سوختن سوخت‌های فسیلی غلظت این گاز افزایش می‌یابد. میزان کمی از این گاز سمی اثرات تخریبی جبران‌ناپذیری در سلامتی به‌جای می‌گذارد.

اگر نسبت مونواکسید کربن موجود در هوا به ۱٫۲۸ درصد برسد امکان مرگ ناشی از خفگی در ۲ دقیقه وجود دارد.

به همین دلیل در آلمان قوانین سخت گیرانه ای برای تعیین میزان مجاز مونواکسید کربن موجود در هوا وجود دارد که کارفرمایان ملزم به رعایت آنها می‌باشند. این میزان برابر است با 30 ppm یا 35 میلیگرم در متر مکعب در هوای محیط.

 با این وجود میزان مونو اکسید کربن در کارگاه‌های تولیدی در تعمیرگاه‌ها و سایر اماکن اشتباه ارزیابی می‌شود و از خطر مسمومیت با این گاز غفلت می‌شود. هرچند کار کردن حتی کوتاه‌مدت ماشین‌های بنزینی یا دیزلی در مکان‌های دربسته مانند پارکینگ‌ها و غیره به‌سرعت منجر به تولید مونواکسید کربن می‌شود.

بنابراین بسیار مهم است که غلظت مونواکسید کربن در مکان‌های دربسته و در کارگاه‌های تولیدی و غیره کنترل شود. حتی در سالن‌های پذیرایی در صورت استفاده از بخاری‌های سوختی مرکزی کنترل کیفیت هوا با دستگاه اندازه‌گیری کننده مونواکسید کربن توصیه می‌شود.